Αστοί

ΑΣΤΟΙ

Δεν μας έμεινε τίποτα να υμνήσουμε
Σε τούτους τους καιρούς της κρίσης.
Χάνεται η μεσαία τάξη
Τα σπίτια, η γη που μας κληροδότησαν
Τρώει το χαράτσι
Ταξίδια δεν έχουμε συναρπαγής
Βιβλία είναι ακριβά για ν αγοράσουμε πολλά
Και να χορτάσουμε με νέα γνώση
Τα ρούχα μας είναι φθηνά, προπέρσινα, κινέζικης κοπής
Μας φεύγουν τα παιδιά.
Χθες μαζέψαμε για τη ΔΕΗ μιας οικογένειας κρυφά
Κι αν αρρωστήσουμε;
Είμαστε αξιοπρεπείς, κάνουμε το σταυρό μας
Ξορκίζουμε το κακό μέσα από προφητείες
Απόκρυφα και αστρολογίες
Ενας κόσμος γύρω μας καταρρέει
Τρομοκρατία, πρόσφυγες, αβεβαιότητα πολιτική.
Κλειστήκαμε στης πένας την καταφυγή
Και βρήκαμε μονάχα τον Έρωτα εκ-στατικό
Με σάρκα, με φωτογραφίες, σε στάσεις ναρκισσιστικές
Γεμάτες περιπάθεια
Για να μας ταξιδεύει στα μάτια της οθόνης
Θέλουμε βαθύτερη τη βεβαιότητα πως ζούμε!
Γυρνούμε πίσω αναμασώντας τρόπους παλαιάς κοπής
Ρομαντισμός, σιχτίρισμα, άντε κ λίγο "Γώγου"
Ίσως μια νέα τάση, κάτι απο μπαρ και μάγκικο
Γλώσσα ξερή, κοφτή, θα δείξει...
Και ηδονιζόμαστε μέσα στη φυλακή
Μοιάζει δικτατορία τούτος ο καιρός
Πνευματική πενία
Πότε θα ξανάρθει μιαν άνοιξη
Που το χαμόγελο δεν θα ναι προσταγή;