Μητέρα
στο παράθυρο στεκόμασταν και οι δυο
με τ'άσπρο μου το νυφικό.
Τον βλέπεις; μου είπες
έτσι και συ τον 'Ερωτα θα ζήσεις.
Πρέπει στον πόνο ν'ασκηθείς.
Και στα μαλλιά μου απίθωσες
μαρτυρικό στεφάνι.
Την φεγγαρόλουστη τη νύχτα
άνοιξα το παράθυρο
ν΄ακούσω της πανσέληνος
τον πένθιμο σκοπό.
'Ονειρο ήταν γητεμένο
με το μαβί του φως
που΄χει το άστρο
το νεκρό.
στο παράθυρο στεκόμασταν και οι δυο
με τ'άσπρο μου το νυφικό.
Τον βλέπεις; μου είπες
έτσι και συ τον 'Ερωτα θα ζήσεις.
Πρέπει στον πόνο ν'ασκηθείς.
Και στα μαλλιά μου απίθωσες
μαρτυρικό στεφάνι.
Την φεγγαρόλουστη τη νύχτα
άνοιξα το παράθυρο
ν΄ακούσω της πανσέληνος
τον πένθιμο σκοπό.
'Ονειρο ήταν γητεμένο
με το μαβί του φως
που΄χει το άστρο
το νεκρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου